Op de surrealistische toer

Het wil nog steeds niet echt lente worden. Terwijl tegenover mijn huis de bomen in het Noorderplantsoen er zo langzaam aan al wel zin in lijken te krijgen, sneuvelen nog steeds kouderecords. Door het grijze weer van de afgelopen tijd is mijn camera veel langer dan normaal in zijn tas blijven zitten. Vorige week was ik een paar dagen vrij, en ik had enorm veel zin om weer eens te gaan fotograferen. Ook nu was er echter wederom geen goed weer voorspeld, maar mist en volledige bewolking. Ik bedacht me echter dat ik met die mist wellicht iets leuks zou kunnen doen. Als er geen mooi licht is om mee te spelen, dan maar de somberheid uitvergroten. Ik heb de Friese waddenkust bij Moddergat en Wierum opgezocht. Dat zijn prachtige stille plekken waar de aarde soms op lijkt te houden. En met de mist leverde het daar helemaal een aparte sfeer op, doordat de horizon niet tot nauwelijks zichtbaar was, en water onzichtbaar overging in lucht. Als ik er lang naar keek, werd ik soms zelfs een beetje duizelig door dat rare surrealistische effect. Door gebruik te maken van een 10-stops grijsfilter ontstonden lange sluitertijden van circa 30 seconden. Dat was genoeg om alle golfjes in het water glad te strijken tot een melkwitte waas, en waardoor zee en lucht helemaal een geheel werden. Ik heb er uiteindelijk monochroom beelden van gemaakt om ze zo minimalistisch mogelijk te houden.